In veel yoga, en meditatie lessen zie je steeds vaker dat docenten en studenten na de les “namasté” zeggen en daarbij hun handen tegen elkaar leggen, op borst hoogte.
Is dit een herleving van oude gewoontes en rituelen, of is het een soort van nieuwe gewoonte geworden zonder de achterliggende betekenis daarvan te kennen?
Waar komt Namasté oorspronkelijk vandaan?
Namasté is een Sanskrietwoord en wordt vertaald als “buig (Nama), ik (as), u/jou (te)” oftwel “ik buig voor u/jou”.
Het is een traditionele Indiase groet of een gebaar van respect.
Meestal wordt het woord Namasté daarbij uitgesproken met daarbij een lichte buiging, de handen zijn tegen elkaar gedrukt, waarbij de handpalmen elkaar aanraken en vingers naar boven gericht, duimen dichtbij de borst.
Dit gebaar wordt ‘Añjali Mudrā’ of ‘Pranamasana’ genoemd.
Naast een beleefde begroeting en een manier om “dank je wel” te zeggen, kan het ook een diepere betekenis hebben.
De diepere betekenis van Namasté
Het gebaar vertegenwoordigt ook de overtuiging dat er in ieder van ons een Goddelijke vonk zit en dat deze zich in het hartchakra bevindt. Gelovige hindoes zien namasté als de begroeting van de goden ondeling en kun je het gebaar interpreteren als “het goddelijke in mij groet het goddelijke in jou”
Mensen vertalen Namasté ook wel als “Ik groet het licht in jou”. Het gebaar is daarbij een erkenning van de ziel in die persoon, door de ziel in de ander.
In India zie je ook vaak mensen dit gebaar maken om de betekenis te symboliseren, zonder daarbij ook te spreken.
Kort gezegt zou je ook kunnen zeggen dat het gebaar een uitdrukking geeft van het besef dat we in essentie allen één zijn.
Alternatief voor handen schudden
In het Oosten is buigen diepgeworteld in de cultuur en is het ook meer een spirituele geste.
Het lijkt erop dat in het Westen telkens meer mensen deze manier van bedanken en groeten minder raar vinden, en dat het ook niet (meer) als iets godsdienstig, ‘verafgoding’ of als iets onderdanigs zien.
In de tijd van corona, leek er ook een opleving te zijn van deze manier van groeten en bedanken, buiten de yoga en meditatie lessen om; een goed alternatief voor handen schudden.
De 'Wai' in Thailand
In Thailand zie je ook soortgelijk gebaar. Deze wordt de ‘wai’ genoemd. Ook hierbij leg je je vingertoppen en de handpalmen tegen elkaar, houd je de handen dichtbij je borst en buig je heel licht. Er wordt hierbij geen speciaal woord gebruikt maar vaak gewoon een gebruikelijke ‘hallo’ : ‘sawadee kah’ (als je vrouw bent) of ‘sawadee krab’ (als je een man bent), of dank je wel; ‘kap kun kah’ of ‘kap kun krab’.
De wai is een mooie handeling en ook erg belangrijk in de Thaise etiquette.
De wai wordt bepaald door klasse, sekse en leeftijd. Deze factoren bepalen hoe hoog de handen gehouden moeten worden. Bij een begroeting, begint degene in de ‘lagere rang’ met de wai en houdt de handen hoger dan degene met een ‘hogere rang’. Maar vaak hou je je handen beiden op dezelfde hoogte. En soms beantwoord de ander niet met een gebaar: als volwassene begroet je bijvoorbeeld niet kinderen met een wai, maar andersom wel.
De wai en (diepere) buiging, gaat bijvoorbeeld als volgende: het kind buigt voor zijn ouders, de ouders buigen voor hun bazen, de bazen buigen voor de koning en de koning, die het hoogste is, die buigt uiteindelijk voor de boeddah…….
Hoi, mijn naam is Jolinda en ik geef massage- en Reiki behandelingen, yoga en meditatie lessen, mindfulness trainingen en happiness coaching.
Met mijn blogs hoop ik je te inspireren om positieve veranderingen in je leven aan te brengen. Meer vind je op mijn pagina Jolinda’s inspiratie en op gratis downloads en video’s
Niets missen en extra inspiratie ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.